Het wiskunde examen

Brenda was aan vakantie toe. Het HAVO examen was net achter de rug en het had haar de nodige moeite gekost om alles voor elkaar te krijgen. Met de hakken over de sloot was ze geslaagd, maar daar tilde verder niemand zo zwaar aan. Dat ze was geslaagd was het allerbelangrijkste. Wie zou er ooit nog naar haar cijferlijst kijken? Voor het eerst in haar leven had ze zelf iets bereikt en daar was ze best trots op. De meeste vakken had ze geheel op eigen kracht weten te halen. Wiskunde was een ander verhaal. Daarmee worstelde ze al haar hele schoolleven. Over haar inspanningen om toch te slagen hoefde ze zich nu echter geen zorgen meer te maken. Ze kon nu eindelijk gaan genieten van drie weken Marbella. Ze was te jong voor autorijles en in plaats daarvan had haar vader een vakantie voor haar uitgestippeld, compleet met een nieuwe jetski. Brenda was hierover een beetje boos. Haar pa had een Rafter jetski voor haar gekocht. Liever had ze een Aurilla gehad, want die zijn pas echt cool. Frans Lagro was ook toe aan vakantie. Het was een vreemd jaar geweest, met een einde waar hij niet trots op was, maar waar hij met gemengde gevoelens aan terugdacht. In de vijftien jaar dat hij nu les gaf, had hij een reputatie opgebouwd. Integer, betrokken, betrouwbaar. Menig scholier had de school succesvol afgesloten mede door zijn inspanningen. Hij had de kracht om leerlingen uit diepe dalen te trekken en ze te weer opnieuw te motiveren. Sommige van zijn leerlingen waren hem daar zo dankbaar voor, dat ze zich met een opvallende seksuele attitude tegenover hem opstelden. Nooit had hij daar misbruik van gemaakt, al zaten er werkelijk adembenemend mooie meisjes tussen. Natuurlijk streelde deze meiden zijn ego en niet zelden verschenen ze in zijn dromen. Naakt en gewillig. Geil. In zijn dromen kon hij hen straffeloos gebruiken en de stoutste dingen met ze doen. Maar in de dagelijkse praktijk beschouwde hij de leerlingen als zijn eigen kinderen en was er van seksuele toenadering van zijn kant geen sprake. Dit jaar was alles anders geweest. De invoering van het nieuwe onderwijssysteem, het studiehuis, had ervoor gezorgd dat hij niet alleen veel meer studenten moest begeleiden, maar ook dat er veel studenten zich gedwongen zagen wiskunde er bij te doen. Meisjes die totaal geen gevoel voor wiskunde hadden moesten toch examen doen in dit vak. Het had hem klassen vol gefrustreerde meisjes opgeleverd, die hem haatten, omdat hij hun personificatie was van alles dat wiskunde heette. Anders dan andere jaren was er nu een grote groep meiden die dreigden af te vallen. Een groep die hij niet kon motiveren. Hij ging ze op zijn beurt ook haten, niet in de laatste plaats door hun ongeïnteresseerde houding, maar ook doordat hij het zichzelf kwalijk nam. Hun falen beschouwde hij als zijn eigen falen. Frans was sikkeneurig geworden. De vrolijke leraar werd een zuurpruim die het niet kon nalaten om op sommige momenten hard uit te halen naar de horde lusteloze scholieren. De vijftien succesvolle jaren waren natuurlijk compleet voorbijgegaan aan de leerlingen. Die zagen heel terecht alleen de Zuurpruim die hen nu les gaf. Zijn snerende opmerkingen leverden hem een heel andere reputatie op dan waar hij recht op meende te hebben. In de wandelgangen heette hij Franz Hork en niets was erger voor de meisjes om zichzelf voor te stellen in een compromitterende houding met deze Franz. Sommige meiden, die echt cool wilden zijn, verzonnen verhalen over hun seksuele uitspattingen die ze met hem hadden in fictieve weekenden. De roddels werden steeds heftiger en als gevolg daarvan begonnen sommige meiden spoken te zien. Hij zou altijd gluren naar hun benen en je kon maar beter geen kort rokje aantrekken als je les kreeg van der Franz. Talloze meisjes wisten te vertellen dat hij hen had bekeken en iedereen kende wel iemand die voor straf zonder slipje in de klas had moeten zitten, terwijl Franz zich stiekem had afgerukt onder zijn bureau. Brenda had redelijk haar best gedaan dit jaar. Dat wil zeggen dat ze zich toch enigszins had ingespannen. Het was weliswaar een minimale inspanning geweest, maar het was net voldoende geweest om uitzicht te houden op een diploma. Het was zeker geen dom meisje. Ze was zelfs zeer goed begaafd en had zeker de intellectuele vermogens om meer te doen dan HAVO, maar het ontbrak haar compleet aan motivatie. Waarom zou ze hard werken? Alles leek voor haar voorbestemd, alles werd voor haar geregeld en over haar toekomst hoefde ze zich al helemaal geen zorgen te maken. Waarom zou je je druk maken over een opleiding als je voorbestemd was om de vruchten te plukken van het bedrijf dat je ouders succesvol hadden opgezet? Toch vond ze het prettig om ‘haar best’ te doen. Met minimale inspanningen wist ze haar ouders altijd weer gerust te stellen over haar voortgang op school. En als er al eens problemen waren op school dan was vader altijd bereid om een pittig woordje met de schoolleiding te wisselen. Haar cijferlijsten waren niet echt overtuigend, maar Brenda wist haarfijn uit te leggen dat dat enigszins vertekend was door de invoering van het nieuwe onderwijssysteem en dat alle leerlingen daarmee te kampen hadden en dat daarmee rekening zou worden gehouden. Alleen wiskunde bleef een zwak punt. In de weken voor het eindexamen bemerkte ze dat der Franz steeds botter werd tegen zijn leerlingen. Hij kon genadeloos uitvallen tegen meiden die weer eens een project hadden laten mislukken of die zich er met gemak van af hadden gemaakt. Brenda merkte haarfijn op dat het vaak de waarheid was die hij sprak, al wilden de anderen daar niets van weten. Wie was die eikel om zulke dingen over hen te zeggen. Nooit eens durfden ze toe te geven dat hij de waarheid sprak. Het was gewoon een vieze oude man die maar aan één ding kon denken. Frans had Brenda meerdere malen de les gelezen en het had haar verontwaardigd. In gesprekken met vriendinnen maakte ze de grond gelijk met hem. Maar ergens heel diep van binnen wist ze dat hij gelijk had toen hij haar gezegd had dat ze haar best niet deed omdat haar bedje toch al gespreid was. Haar vriendinnen zagen hier een regelrechte seksuele intimidatie in. Hij stelde zich dus voor hoe haar bedje er uit zag, waar zij naakt in plaats zou nemen en waar hij zijn te kleine pikkie in haar kutje zou binnenbrengen. Hij wilde blijkbaar gewoon met haar naar bed. Hoe langer ze erover nadacht, hoe duidelijker het voor haar werd. Waarom zou ze zich al te veel inspannen? Der Franz had gelijk. Haar toekomst was verzekerd en er zou geen man overboord zijn als ze haar diploma niet zou halen. Maar als ze er aan dacht dat ze dan geen feest zou kunnen vieren, terwijl haar geslaagde vrienden dat wel zouden doen, werd ze niet vrolijk. Ze moest ook slagen. Een diploma was minstens net zo’n statussymbool als een eigen jetski, of als autorijles, of nog beter: een eigen auto. Ze wilde het diploma en ze zou het zeker niet aan haar neus voorbij laten gaan. Die vernedering wilde ze niet meemaken. Alles leek voorspoedig te gaan. Behalve wiskunde. Het einde van de les werd aangekondigd door de toeter die door de school schalde.

Zuchtend werden tassen ingepakt en ongeordend verlieten de leerlingen de klas. Behalve Brenda die in de drukte onopvallend achter was gebleven. Ze had een gesprek aangevraagd met Frans om over haar hopeloze situatie te spreken. Hij had een dergelijk gesprek, gezien haar prestaties, zinloos geacht, maar wilde haar toch te woord staan. Sterker nog, hij moest wel omdat het domweg tot zijn werk behoorde. Frans kende Brenda als het verveelde, verwende meisje dat nooit een stapje meer wilde zetten. Hij voelde een sterke antipathie tegen het wicht, dat klaarblijkelijk voorbestemd was om de zaak van haar ouders uit te buiten. Haar ouders hadden zich slechts een enkele maal op school vertoond en toonden verder nauwelijks betrokkenheid bij hun dochter. Diep van binnen voelde hij mededogen met dit soort meiden. Ze stonden er alleen voor en moesten het uitgerekend in hun puberjaren alleen zien te rooien, terwijl ze diep van binnen allemaal de behoefte voelden aan een veilige haven. Maar het gevoel van mededogen werd overvleugeld door zijn haat tegen dit soort meiden die het hem zo moeilijk maakten. Hij kon niets anders dan hen telkenmale weer de waarheid onder ogen te brengen. Dat hem dat pijn deed, zag niemand en dat maakte het voor hem alleen nog maar zwaarder. Ook dit gesprek liep niet anders. Frans bekeek het verveelde gezicht van meisje, waaruit hij minachting meende te proeven. Natuurlijk probeerde ook zij het met allerlei zielige verhalen. Ze probeerde om de slechte resultaten te verklaren met oorzaken die ze louter buiten zichzelf zocht. Er móést een oplossing worden gevonden. Frans herkende in deze woorden het verwende meisje dat alles op alles wilde zetten om toch te slagen. Hij had haar de waarheid gezegd, maar het had haar weinig gedaan. Het leek zelfs alsof ze had willen zeggen dat het niet anders was en dat hij daar maar mee moest leren leven. Ze móést slagen had ze meerdere malen gezegd, op het wanhopige af. Maar Frans was onomkoopbaar. Hij vermoedde dat het gesprek richting omkoperij zou dreigen en beëindigde het gesprek abrupt. Met zijn leren tas vol met dossiers liep hij richting de deur van het lokaal, Brenda sprakeloos achterlatend. Toen hij de deur wilde openen was het alsof hij werd getroffen door de bliksem. Hij bleef met zijn gezicht naar de deur toe staan en stond aan de grond genageld, terwijl haar woorden door zijn hoofd heen echoden. Hij kon niet zien wat er achter hem gebeurde, maar het was alsof een extra zintuig hem vertelde wat er buiten zijn blikveld gebeurde. Vergeefs zocht hij naar zijn sleutels waarmee hij de deur van het lokaal zou kunnen sluiten en vertwijfeld posteerde hij zich tegen de deur van het lokaal en herhaalde prevelend haar woorden. “Ben jij dan niet benieuwd hoe een meisje van achttien er van onderen uitziet…?” Langzaam draaide hij zich om en zijn adem werd werkelijk afgesneden toen hij Brenda zag zitten. Ze zat op een tafel en haar benen rustten op een stoel. Hij zag dat ze haar blote knieën iets uit elkaar deed en dat ze hem een korte blik onder haar rokje gunde. Hij zag niet veel omdat het daar donker was en eigenlijk wilde hij ook niets zien. En toch keek hij. Hij keek naar haar blanke dijen, naar het zwarte rokje dat ze droeg, naar haar half lange donkerblonde haar, naar haar verveelde gezicht, naar haar ordinair opgemaakte gezicht, naar haar dieprode lippen die ze verleidelijk probeerde te tuiten, naar haar borsten die verborgen bleven onder haar wijde blouse. Hij keek naar haar hand die ze op haar been legde en die ze langzaam naar de binnenkant van haar dijbeen bracht en waardoor haar knieën weer iets verder van elkaar weken. Hij vergat te ademen. Verschrikt begon hij weer te ademen toen er werd geklopt. Brenda sprong met een glimlach op haar gezicht op en liep richting Frans die verbijsterd voor de deur bleef staan. De deur ging open en een collega stak zijn hoofd om de hoek. Frans antwoordde stotterend dat hij bijna klaar was en dat hij zodadelijk zou komen. In het voorbijgaan stak Brenda haar hoofd plots uit en fluisterde hem in zijn oor: “Als je mij laat slagen, dan mag je hem overal in stoppen. Overal…” Ze zei het glimlachend. Frans kon de slaap niet vatten. Hij had wel vaker gefantaseerd over schoolmeisjes, maar dit was anders. Sinds het gebeurde had hij last van een constante flauwe erectie. Tegelijkertijd was hij boos. Boos op het kind dat hem probeerde te kopen met haar lichaam. Het waren tegenstrijdige gevoelens. Het was niet juist. Het kon niet. Het mocht niet. Eigenlijk kon het meisje er ook niets aan doen. Ze was, net als hij, slachtoffer van een verkeerd systeem. Zijn frustraties liepen hoog op. Wat kon hij doen aan het systeem? Hij kon het niet zomaar veranderen. Wat kon hij doen aan zijn eigen zwakheid? Was het wel zwakheid? Kon hij het meisje niet gewoon laten slagen, als een stil protest? Verdiende het meisje niet gewoon een pak voor haar broek? De gedachte aan het grietje wond hem steeds meer op. Hij wilde haar laten voelen wie hij was. Hij wilde haar laten voelen wat de consequenties waren van haar verwende gedrag. In zijn boosheid kreeg hij waanbeelden van het wicht die met ontblootte billen op zijn schoot lag en die hij een ongelofelijk pak billenkoek zou geven. Hij zou haar uit alle macht op haar witte billen slaan, totdat ze rood op zouden opgloeien en ze hem zou smeken om te stoppen. Hij zou haar vervolgens liefdevol aaien en ze zou bij hem uithuilen en zich tegen hem aanvleien. Hij zou zijn armen om haar heen slaan en haar voorzichtig kussen en zachte troostende woorden toefluisteren. Koortsachtig worstelde hij zich door zijn archieven, op zoek naar haar werkstukken, naar haar minne prullen, naar haar cijfers. Hij zocht naar mogelijkheden om het arme kind te helpen. Hij wist dat hij zich in de meest lastige bochten zou moeten wringen, dat hij zou moeten inbreken op het computersysteem van de school. Dat hij fraude zou moeten plegen. Hij kon het voor zichzelf rechtvaardigen als een stil protest. Brenda belde op het afgesproken tijdstip bij hem aan. Op school had hij haar in de wandelgangen terloops iets laten weten. Zijn deel van de ‘afspraak‘ zou in orde zijn. Hij had haar een kort briefje overhandigd, met niet meer dan een adres en een tijdstip. Haar vriendinnen hadden niet begrepen waarom ze zo uitgelaten was geweest. Gekscherend had ze hen gezegd dat ze zich zou laten naaien door Franz Hork en de meiden hadden hard gelachen om zoveel onzin. Frans liep de trap af en zag de contouren van Brenda door de voordeur heen. Even twijfelde hij bij het zien van de jonge verschijning, maar opende toch de deur. Zwijgend keek hij haar aan. Ze kauwde kauwgum en keek op haar beurt een moment zwijgend in zijn ogen. Zonder veel woorden betraden ze de woning en onhandig stonden ze tegenover elkaar. Frans voelde zich gegeneerd, maar Brenda was de rust zelve. Ze wist dat haar plan om te slagen bijna was voltooid en dat ze hiervoor iets moest doen dat haar vriendinnen stuitend zouden vinden, maar waar ze zelf weinig moeite zou hebben. Niemand, behalve zij en haar leraar, wisten van deze actie. Het zou haar op eenvoudige wijze haar diploma opleveren. Daar mocht die leraar van haar dan ook wel even voor beloond worden. Ze nam niet de moeite om de woning even te bekijken. Ze werd ook niet geil bij de gedachte dat hij straks voor vijf minuten even op haar zou liggen. Ze raakte wel een beetje opgewonden van zichzelf. Van het feit dat ze de situatie naar haar hand had weten te zetten. Frans bekeek haar met gemengde gevoelens. Was het dit meisje waarvoor hij alle moeite had gedaan? Was het alles waard geweest? En wat zou er straks gebeuren? Wat moest hij doen? In de dagen er voor, had hij gefantaseerd hoe hij het zou aanpakken, maar de realiteit leek die plannen in de war te sturen. Zij wachtte overduidelijk op wat hij ging voorstellen. Op zijn voorstel liep ze voor hem naar boven, waarbij hij een blik kreeg op mooie meisjesbenen en op haar slipje dat onder haar te korte rokje te zien was. Bij het betreden van zijn slaapkamer keek ze rond en keek hem minachtend in zijn ogen. Blijkbaar vond ze zijn slaapkamer niet erg de moeite waard. Maar ze zweeg wijselijk. Het was Frans echter niet ontgaan en het wekte even afschuw bij hem op. Het was een mooi meisje. Begerenswaardig. Maar dat verveelde smoelwerk stond hem helemaal niet aan. Frans werd boos. Hij beet haar op onvriendelijke toon toe dat ze haar kleren moest uittrekken op haar slipje na. Brenda vond de toon waarop hij sprak wel prettig.

Dat betekende in elk geval dat hij zich niet als een verliefde dwaas op haar zou storten en misschien wel met haar wilde tongzoenen. Dat was wat ze vooraf nog het meest stuitend had gevonden. Frans bleef in de deuropening staan met zijn armen over elkaar en zag hoe ze zich van haar kleren ontdeed en hoe ze op haar blote voeten ronddraaide om zichzelf in de grote spiegel te bekijken. Ze bekeek vooral zichzelf en gunde Frans nauwelijks een blik waardig. Zijn hart bonkte in zijn keel, maar hij kon niet thuisbrengen of dit door zijn geilheid kwam of door zijn opborrelende woede. Hier stond een halfnaakt kauwgomkauwend wicht voor hem die hem mogelijkerwijs vreselijk in de problemen zou brengen. Maar hij vond haar halfnaakte lichaam van een betoverende schoonheid. Ze was mooi gebouwd. Stevig, maar zeker niet te vol. Ze had vrouwenheupen, maar met een meisjeshuid. Iets te wit. Hij bekeek haar buik die iets opbolde en het witte slipje dat wat opbolde door het schaamhaar dat door de stof heenschemerde. Hij bekeek haar borsten, welgevormd in een witte sportbeha. Volle borsten, niet meisjesachtig. Het leek haar weinig te doen. Ze toonde in deze toch kwetsbare positie geen enkel teken van gene of van ongemak. Dat vond Frans onprettig. Hij had zoveel moeite voor haar gedaan en nu stond ze hier ongeïnteresseerd te wachten wat zou gaan komen. Ze leek de touwtjes in handen te hebben. Ze tornde aan de autoriteit van de leerkracht. En dat kon Frans niet verkroppen. Hij stapte op haar af en greep haar onverwacht bij haar haar en trok haar hoofd achterover. Onaangedaan keek ze hem aan, maar ze stribbelde niet tegen. Ook niet toen hij haar aan haar hoofd naar beneden drukte. Brenda wist dat ze nu waarschijnlijk zou moeten pijpen en ze wachtte geduldig af hoe hij zijn pik uit zijn broek zou halen. Ze knielde voor hem, maar hij dwong haar op haar hurken. Langzaam haalde hij zijn broekriem uit zijn broek waarin zich zijn erectie langzaam begon af te tekenen. Tot haar verbazing opende hij echter niet zijn broek. Hij knielde naast haar en gaf haar een vluchtige kus op haar wang. Plots voelde ze de stugge leren riem op haar been rusten en voor ze in de gaten kreeg wat er gebeurde bond hij haar linkerbovenbeen vast aan haar enkel, zodat ze geen kant op kon. Ze zat gehurkt en schrok nu toch heel even. Hij beet zachtjes in haar oor en fluisterde dat hij nu met haar ging spelen. Frans opende zijn kledingkast en pakte nog wat riemen die hij daar had hangen. Vliegensvlug bond hij haar ander been ook vast. Brenda steunde met haar handen op de grond om ervoor te zorgen dat ze niet zou omvallen. Ze was niet bang, hooguit wat verbaasd over de voorkeuren van haar wiskundeleraar. Misschien wilde hij wel dat ze angstig was. Daarom keek ze hem weer onverschillig aan en zei bedeesd: “Ga gerust je gang…” Frans voelde zich woedend worden. Met een derde riem bond hij haar armen achter haar rug en heel even liet ze merken dat dit niet prettig was. Ze riep dat ze ging vallen en dreigde achterover te tuimelen, maar Frans duwde haar terug op haar hurken. Brenda was totaal weerloos en keek op naar haar gastheer die op zijn beurt dreigend naar haar keek. Ze wist dat het geen gewoon nummertje zou worden. Langzaam zakte hij op het bed en begon zijn overhemd los te knopen, onderwijl het vastgebonden meisje openemend. Nog steeds zat ze te kauwen en Frans bedacht dat ze maar eens ergens anders op moest kauwen. Hij knoopte zijn broek open en haalde zijn kloppende lul tevoorschijn. Deze was veel groter dan Brenda ooit had durven vermoeden. Het was een grote dikke pik met een enorme dikke eikel die dreigend in de lucht zwieberde. Frans kwam voor haar staan en liet zijn dikke paal voor haar gezicht zweven. Langs de dikke eikel keek Brenda omhoog naar het gezicht van Frans. Ze las in zijn blik dat er met hem nu niet viel te spotten. Ze voelde hoe hij haar mooie haardos weer vastgreep en ze zag hoe hij zijn hand om de wortel van lul legde. Met een welgemikte stoot drong hij in haar mond. Lijdzaam onderging ze het ritme waarmee hij haar hoofd over zijn lul heen stootte. Haar kauwgom werd opzij gedrukt en maakte plaats voor de dikke tamp. Ze streelde haar tong over de eikel, als daar ruimte voor was, maar haar mond was helemaal gevuld met lul. Frans keek triomfantelijk naar zijn glimmende lul toen hij deze terugtrok uit haar warme natte mond. op de eikel zat het stukje gum waar hij zich zo aan had geërgerd. Hij liet haar hoofd los en pakte het stukje gum van zijn pik en hield het onder haar neus. Ze dacht dat hij het weer terug wilde stoppen in haar mond. Maar Frans begon een tirade, waar ze heel even bang van werd. Hij was het gekauw spuugzat en hield het stukje snoep trillend voor haar neus. “Hoe zou je het vinden als ik dit -godverdomme- in je kut zou steken!!!” Frans was echt door het dolle heen. Hij zakte op zijn knieen en greep Brenda tussen haar benen. Hij stak zijn hand om het kruisje van haar slip en trok deze met iets teveel kracht opzij. Met kracht stootte hij twee vingers tegelijk naar binnen. Een gevoel van afgrijzen maakte zich van haar meester. Had hij nu werkelijk een stuk kauwgom in haar kut geduwd, maar toen ze naar hem keek zag ze dat hij het zelf tussen zijn tanden had geklemd. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar op haar mond. Ze kuste terug en even speelden ze samen met stukje gum. Frans was verbaasd dat hij zo gemakkelijk naar binnen was gegleden en dat ze hem nu terugzoende. Vond ze deze behandeling misschien prettig? Hij nam weer even wat afstand en bekeek de nog steeds gehurkte Brenda die hem met natte ogen terug aankeek. Het scheen hem toe dat haar ogen om nog meer vroegen. Frans werd wild. Dit snolletje vroeg om meer. Dit sletje wilde zijn lul voelen. En die zou ze ook voelen. Vloekend trok hij haar aan haar armen richting het bed.

Hij tilde haar op en gebood haar op haar knieen plaats te nemen. Ze viel met haar gezicht voorover in het dekbed en Frans meende dat hij een zacht “Jah” uit haar mond hoorde. Daar zat ze hulpeloos, met haar billen omhoog die nog steeds bedekt werden door haar witte slip en haar handen achter haar rug gebonden. Het witte slipje moets weg en Frans begon er aan te rukken. Hij rukte het slipje met enige moeite kapot, wat ongetwijfeld pijn moest hebben gedaan. Maar Brenda liet niets los. Ze verbaasde zichzelf over het feit dat ze veel meer opgewonden raakte van deze behandeling dan dat ooit voor mogelijk had gehouden. Met twee handen rukte Frans haar witte billen uiteen en keek recht in haar bilspleet. Hij zag hoe haar aarsje pulseerde. Weer stopte hij twee vingers in haar geile spleetje en liet vervolgens een grote klodder spuug op haar poepgat vallen. Een zacht gekreun steeg op uit het dekbed. Brenda wist wat ging komen en verzette zich niet. Ze voelde hoe Frans zijn dikke eikel tegen haar nauwste gaatje aan drukte. frans twijfelde even maar ramde zijn dikke leuter zo diep als hij kon in haar kontgat. Ze verkrampte en even leek ze te kermen, maar ze ontspande vrij snel. Frans begon te neuken. Hij begon te neuken alsof zijn leven ervan af hing. Hij ragde het grietje ongelofelijk hard in haar anus en legde zijn handen om haar heupen om nog meer kracht te zetten. Het ging moeizaam en hij was genoodzaakt om af en toe wat speeksel te droppen op het gaatje en een paar keer drukte hij zijn grote lul in haar natte kutspleet. Buiten zinnen ramde hij zijn lul in haar kontgat. Brenda wist niet wat haar overkwam. Het deed haar pijn. Heel erg pijn zelfs. Maar ze kon de pijn uiterst goed verdragen en ze voelde dat haar kutje steeds natter werd. Ze vond het zelfs prettig dat ze daar vastgebonden lag en dat ze hard in haar kont werd geneukt. Ze begon hem nu zelfs aan te moedigen en braakte wat smerige taal uit. Vanuit zijn machtige positie keek Frans neer op het meisje. Hij neukte haar wild in haar reet en ze leek het zelfs prettig te vinden. Hij voelde dat zijn ballen samentrokken en dat het niet lang meer zou duren voordat hij zou gaan spuiten. Hij greep haar haardos weer vast en trok haar hoofd omhoog. Hij voelde dat hij in haar mond wilde klaarkomen en sprak deze wens uit. “Ik ga je straks in je smerige kauwgombekkie spuiten” siste hij tussen zijn tanden. Met haar ogen half gesloten reageerde Brenda met een zacht gekreun en ze opende haar mond. Frans werd daar zo geil van dat hij voelde dat hij dat niet zou halen. Hij gooide haar weer neer op het bed en voerde zijn neuktempo nog wat op. Alsof het vanuit zijn tenen kwam, voelde hij dat zijn hete zaad door zijn lul werd gepompt. Het werd zwart voor zijn ogen en hij hield zijn adem vast. Een enorme explosie vond plaats in zijn hoofd. Zijn lichaam spande zich tot het uiterste en dikke krachtige stralen spoten diep in Brenda’s zachte kontwerk. Door zijn aanhoudende gebeuk in haar reetje, pompte hij enkele druppels zaad uit haar kontgat. Haar hele onderstreek was besmeurd met zijn sperma. Hijgend viel hij over grietje heen en kuste haar in haar nek. Alles wat hij hoorde was zacht gerochel uit het getergde meisje. Hun afscheid was wat bevreemdend. Na zijn orgasme had hij Brenda snel losgemaakt en haar zwijgend badspullen aangereikt. Ze had zich gewassen en was aangekleed, uiteraard zonder slip, weer beneden gekomen. Beiden waren zwaar onder de indruk van wat was voorgevallen, maar beiden hadden gezwegen. De deal was gesloten en alleen zij twee wisten er van. Niemand zou het verder te weten komen. Bij de voordeur had ze hem nog wel vluchtig een kus gegeven en hem voorzichtig bedankt. Frans had haar aangekeken en haar dramatisch toegefluisterd: “Ik denk dat jij jezelf verder wel gaat redden. Ga nu. En zorg dat je verder uit mijn leven blijft.” Brenda slenterde langzaam uit zijn blikveld, keek niet meer om en fluisterde voor zich uit: “Reken maar dat ik voortaan uit jouw zielige leventje blijf… Sukkel…” Maslov