Een vrijdagavond in april

Eindelijk was het weekend dan aangebroken, de tijd van rust en bezinning die iedereen zo hard nodig heeft. Ook een tijd van wilde feesten en slippertjes maar zeker niet dit weekend en zeker niet voor mij. Dit was het eerste weekend dat ik sinds maanden weer thuis op mijn tweekamerflat in een grote studentenstad in Nederland zou doorbrengen. De afgelopen maanden waren hectisch geweest en elk weekend was ik naar ‘huis’ geroepen zoals mijn ouders dat heel mooi wisten te brengen terwijl zij, net zo goed als ik, weten dat hun huis al jaren niet meer het mijne is. Desalniettemin ging ik nog steeds ieder weekend terug om te helpen met de aankomende verhuizing en om rijlessen te volgen. Deze week echter had mijn instructeur een uitstapje gepland en dat liet mij vrij om het weekend in te plannen zoals ik zelf wilde. Zo kwam het dat ik deze vrijdagavond lekker alleen thuis in m’n luie stoel zat. Ik heb een tweekamerflat die bestaat uit een woonkamer met keuken, een slaapkamer en nog een klein badkamertje. Al deze kamers zijn verbonden door een halletje en voor een student is het helemaal niet gek. Rond een uur of vijf was ik thuis gekomen van mijn stage en omdat ik zelfs te lui was om te koken had ik maar wat patat meegenomen van de lokale snackboer. Dat was nu alweer een paar uur achter de kiezen, het dagelijkse rondje komedies bestaande uit Dharma & Greg, Are you being Served?, en Chef!, was ook over en ik verveelde me stierlijk. Na uitgebreid op teletekst rondgeshopt te hebben en tot de conclusie gekomen te zijn dat ik me, zoals altijd, de moeite had kunnen besparen, besloot ik dan maar mijn exemplaar van “De Ontdekking van de Hemel” uit de slaapkamer te halen en mijn avond op een plezierige en ook nog cultureel verantwoorde manier door te brengen. Misschien kon ik dan nog wel de late erotische film pakken maar dat zou ik dan wel weer zien.
Eenmaal terug in de woonkamer stak ik een kaars aan, het begon buiten al aardig te schemeren, en omdat ik absoluut geen mens ben dat van fel licht houdt, had ik uren geleden al mijn gordijnen gesloten, alleen die voor de deur van het kleine balkonnetje waren nog open. Ik sloeg het boek open en begon te lezen, voor de mensen die het kennen, er komen een aantal erotische scenes in voor en zonder het te kunnen helpen wonden ze me op. Zoals dat gaat met lezen, na een poosje word je er een beetje duf van, en dan moet je even wat gaan doen, anders val je in slaap. En zo gebeurde het dat ik het boek op de leuning van m’n luie stoel legde, me uitrekte en opstond. Maar toch niet, het boek was weggelegd, ik was uitgerekt, maar ik lag nog steeds in de stoel. Het derde honk was een spreekwoordelijke brug te ver en ik was in de stoel achtergebleven, soezend over mooie vrouwen zonder kleding waarmee ik kon doen en laten wat ik wilde.

Nu had ik wel een vriendin maar zij woonde aan de andere kant van het land en we konden elkaar helaas niet elke dag zien. Dit weekend had ze andere verplichtingen en, ook al had ik niets te klagen, zowel in als uit bed, ik betrapte me er wel eens op over andere vrouwen te fantaseren. Daar maakte ik me niet zoveel zorgen over omdat, als het waar is dat een man elke 5 seconden aan sex denkt, hij toch niet elke 5 seconden aan zijn vriendin kan denken. En mijn lust voor andere vrouwen ging niet verder dan de vrijdagavondfilm op Fox 8 of zo af en toe wat shoppen langs de websites met thumbnails. Ik werd uit mijn sluimeren gewekt door de deurbel, een irritant penetrant rinkelend onding dat ik het liefst direct zou slopen maar omdat het een huurwoning was, ondernam ik dat maar niet want ik had geen zin om het ding te moeten vergoeden wanneer ik weg ging. Buiten was de zonsondergang overgegaan in een grijze schemering en het licht van mijn kaars was nu sterker dan dat wat nog door het raam naar binnen viel. Buiten liepen nog een aantal mensen maar ook zij vielen me niet echt op. Het was alsof ze de grijze tint van het wolkendek hadden overgenomen en als kameleons wegvielen tegen de stoeptegels. Wederom ging de bel, het drong nu pas tot me door dat iemand mij zou willen zien, ik kon niet bedenken wie, want iedereen die ik kende was niet in de stad op dit moment, of het zou al een vage kennis moeten zijn en omdat ik altijd heel selectief bepaal wie ik uitnodig kon ik me dat niet voorstellen. Ik ben graag alleen en ik zou het verschrikkelijk vinden als allerlei kennissen iedere dag de deur plat liepen. De Bel! Jah. Mijn hoofd schuddend om de slaap kwijt te raken liep ik naar het halletje, er nog net op tijd voor zorgend dat de deur naar de woonkamer dicht zat; niet iedereen hoefde mijn troep te zien. Toen ik de deur opende zag ik nog net een zwarte schim weer de trap af verdwijnen en ik hoorde het geluid van schoenen op het beton. Wie het ook was, het had zeker te lang geduurd. Even speelde ik met de gedachte om het maar te laten gaan, maar het was al te laat. Ik hoorde de voetstappen stokken en terugkeren, dit keer de trap op. Eerst kwam er een bos platinablonde krullen tevoorschijn en een tel later het bijbehorende hoofd. Het was een knap hoofd en het hoofd praatte tegen me. “Ah, ik dacht al dat ik wat hoorde.” Ze had zeker gezien dat ik er wat duf uit zag want ze glimlachte, terwijl de rest van haar lichaam verscheen.

Het was een mooi lichaam maar ik was te verbouwereerd door de stortvloed van woorden die uit haar mond kwamen om dat op te merken. Ze begon: “Sorry dat ik aanbel, heb ik je wakker gemaakt? Het zit zo, ik heb pech met m’n auto, nou ja, eigenlijk m’n vaders auto, maar goed, en toen dacht ik, laat ik maar aanbellen, misschien kan iemand me helpen. Kun jij me helpen? Je was de enige mannennaam die ik op de brievenbussen zag staan…en…” haar stortvloed van woorden stokte en ik bleef haar nog een moment schaapachtig aankijken. Eigenlijk had ik helemaal geen zin in bezoek maar ik was ook weer niet zo’n individualist dat ik mensen die hulp nodig hadden afwees en hoewel ik het wel wat een onwaarschijnlijk verhaal vond en zij dus óf naïef, of iets anders van plan was, vond ik toch maar dat ik haar binnen moest laten en antwoordde haar. “Ik weet eerlijk gezegd geen moer van auto’s maar je mag wel even binnenkomen om te bellen als je wil.” Met dankbare ogen nam ze het aanbod aan en ik ging haar voor naar de woonkamer. Ze sloot beide deuren achter zich en overzag het slagveld. Overal boeken, cd’s en papieren, gelukkig had ik net de vorige dag de afwas gedaan en de was van de lijn gehaald. Toch voelde ik me een beetje opgelaten en mompelde wat excuses voor de rommel. Ik besloot mezelf te vermannen en de slaperigheid niet weer de overhand te laten krijgen en met een paar stille verwensingen om mezelf te motiveren wees ik naar het bureau. “Daar is de telefoon, die kun je gebruiken als je wil. Een telefoonboek ligt in het bovenste laatje daar. “Dank je,” antwoordde ze, en ze liep naar het bureau, ze opende het laatje en pakte mijn telefoonboek en begon druk te bladeren, op zoek naar een garagebedrijf. Omdat ik vond dat ik toch beleefd moest zijn vroeg ik wat schutterig, “uhm…wil je wat drinken terwijl je wacht?” zonder op te kijken van het telefoonboek, ze had blijkbaar een nummer gevonden en drukte het al in op mijn telefoon, antwoordde ze, “graag, heb je koffie?” En terwijl ze haar blik even op mij vestigde en een speelse glimlach om haar lippen speelde, voegde ze er aan toe “Het ziet er naar uit dat jij dat ook wel kunt gebruiken.” Meteen wendde ze haar ogen af toen ze verbinding kreeg en begon te praten, wederom in haar stortvloed van woorden. “Ja? Hallo? Goed, u spreekt met Julienne van Dam, mijn auto is stuk, nou ja, eigenlijk de auto van mijn vader maar…” Met een kleur draaide ik me om. Daar was ik toch even flink op m’n nummer gezet. Ach wat zou het ook? Ik deed de koffie in de filter en zette het apparaat aan. Even later vulde de geur van verse koffie de kamer en ik knapte er van op. Het meisje, Julienne, was nog steeds aan de telefoon, men was in de materie verdiept geraakt over wat voor geluid de auto precies gemaakt had voordat hij er mee op was gehouden en het was wartaal voor mij. Ik ging op het aanrecht zitten, iets dat ik zonder veel moeite doen kon omdat ik ruim 1 meter 90 lang ben, en keek naar het meisje. Nu pas, viel me eigenlijk op dat ze erg knap was. Haar witblonde krullen liepen tot in haar nek en omlijstten een fijn gezichtje, ze was lang, maar erg slank en haar strakke zwarte coltrui liet niet veel aan de verbeelding over wat betreft haar borsten. Die waren niet groot maar wel duidelijk zichtbaar onder de stof. Onder de trui droeg ze een lange zwarte rok die tot iets onder haar knieën kwam en een paar welgevormde blanke onderbenen vrij liet. Ze liep op schoenen met hakken, vandaar dat ik ze op de trap gehoord had.

Toen ik dit allemaal eens rustig tot me genomen had, drong haar gesprek weer tot me door. “Goed, dank u, dan wacht ik dat af, tot straks. Daag.” Ik sprong van het aanrecht en keek haar vragend aan. “En?” “Ze kunnen hem waarschijnlijk ter plekke repareren, het schijnt niet ernstig te zijn, iets met een bepaald tandwiel ofzo, maar ze kunnen pas over anderhalf uur komen.” Een wolk trok over haar gezichtsuitdrukking, haar wenkbrauwen fronsend keek ze me aan. “Vind je het erg? Ik bedoel…zou ik hier mogen blijven wachten? Ik wil je niet tot last zijn hoor.” “Nee,” antwoordde ik, “je mag hier wel blijven, ik was toch een beetje aan het lezen, en bovendien denk ik dat het buiten nu niet zo prettig is” ik wees naar het enige raam dat niet bedekt was door een gordijn en dat liet zien dat het buiten inmiddels was gaan regenen.” “Ga zitten,” ging ik verder, “er is koffie, wat wil je er in?” Ik draaide me om naar het aanrecht om de oude mokken te pakken met vervaagde Disney figuren. Nog overgebleven uit mijn kindertijd. En hoorde achter me, “suiker en melk graag”. En met dat ze het zei realiseerde dat ik mijn koffiemelk had weggegooid de vorige dag omdat het bedorven was. “Ik heb alleen maar gewone melk, is dat ook goed?” vroeg ik. Het kon mij niet zo heel veel schelen of ze het al of niet goed vond maar de beleefdheid gebood het te vragen. Gelukkig vond ze het goed en ik zette melk, suiker en mokken op de tafel. “Ga zitten,” nodigde ik haar uit, en nam zelf plaats in mijn luie stoel zodat zij de bank kon nemen. “Dus, Julienne is het?” Met een blik van schrik besefte ze dat ze zich nog helemaal niet voorgesteld had terwijl ze bij deze wildvreemde nu na een telefoongesprek met zijn toestel, koffie zat te drinken. “Oh sorry! Ik had niet in de gaten…” begon ze. Maar dit keer had ze wel in de gaten dat ze weer een stortvloed van woorden begon en ze hield zichzelf in de hand. “Jah, Julienne van Dam, sorry dat ik me niet eerder voorstelde.” “Geeft niet, hoewel ik moet zeggen dat ik wel even verbaasd was over je entreé.” Zei ik lachend. “Ik ben Peter, maar dat had je beneden op de naambordjes al gelezen, begreep ik?” Lachend knikte ze. “Dat klopt, het leek me wel een vertrouwde naam en ik was zo ondersteboven van die auto dat ik eigenlijk alleen maar kon denken aan dat ik hem gemaakt moest krijgen. Mijn vader zal hem vandaag niet missen maar morgen word ik verondersteld de auto terug te brengen, zonder mankementen welteverstaan.” Even hief ze haar ogen ter hemel, als in een impersonatie van haar vader, die ik niet kende, maar mij nu opeens heel levendig voor de geest had. Ik kon me de barse stem al voorstellen. “Wat heb je met die auto gedaan kind?” En ik nam me voor haar zo goed mogelijk te helpen.

Ze had een prettige melodieuze, ietwat donkere stem en ik vroeg me af hoe oud ze was en wat ze deed. Volgens mij kon ze niet veel ouder dan 18 zijn maar het is soms moeilijk te schatten bij vrouwen. Dan kom je in de kroeg een leuk meisje tegen van een jaar of 19, vraag je haar hoe oud ze is en krijg je een vrolijk “16!” op je bord. In dit geval moest ze natuurlijk wel 18 of ouder zijn omdat ze anders geen rijbewijs had en ook haar hele voorkomen leek me niet dat van een middelbare-school leerling. Voordat ik op een rijtje had, hoe deze dingen te vragen, had ze mijn Mulisch in de gaten gekregen en pakte het van de tafel. Er zat een boekenlegger tussen de bladzijden en ze sloeg het bij de passage open waar ik, eerder die avond, in aan het lezen was geweest. Een ongelukkiger passage was er niet. De hoofdpersoon zou net het bed in duiken met de moeder van zijn beste vriend en bij de gedachte dat ze dit zou lezen, kleurde ik een beetje. Aan de andere kant, ze was zelf zo brutaal om mijn boek te pakken en ze zou het weten ook. Met pretlichtjes in haar ogen vloog haar blik over de regels, ze sloeg een bladzijde om, en nog een, terwijl ze steeds geamuseerder leek. Ze keek op, “heb je het al eerder gelezen?” Ik was verbaasd door deze vraag, ik had een andere insteek verwacht, maar ik antwoordde van niet dit was pas de eerste keer in maanden dat ik weer eens een Nederlands boek las. “Jammer, dan kan ik het er niet met je over hebben want dan verklap ik teveel. Het plot slaat nogal om moet je weten.” Vertrouwde ze me met een samenzweerderige blik toe, alsof wij de enige twee personen op deze wereld waren die het boek ooit zouden lezen. Prettig verrast door het feit dat ze diepgang bleek te hebben raakten we verder in gesprek. Ze bleek ook geïnteresseerd in boeken en horror in het bijzonder. Na een poosje ontstond er een heftige discussie over de verhaallijn in “The Vampire Chronicles” die ik in mijn kast heb staan. Om haar punt kracht bij te zetten, stond ze op, boog ze zich voor me langs, en pakte het betreffende boek uit de kast. Ik ving een vlaag van haar geur op. Een zoete, bloemrijke geur, die, in combinatie met haar werkelijk fantastische uiterlijk, mij het deed spijten dat ze snel al weer weg moest. Ze sloeg het boek open, vond de pagina die ze zocht en klopte op het plekje op de bank naast haar terwijl ze met een slanke vinger op het boek wees. “Hier, hier staat het” zei ze enthousiast, en ze wenkte me met diezelfde vinger. Dat kon ik niet weigeren en ik ging naast haar op de bank zitten terwijl zij een pleidooi begon om haar standpunt te bewijzen. Het toeval wilde dat ze helemaal gelijk had, voldaan legde ze het boek weg en ging achterover zitten, leunend tegen de bank. Ik wierp even een blik op de klok en zag dat er inmiddels een uur verstreken was. Toen ik naast me keek had ze haar ogen gesloten en leek van de stilte te genieten, ik stond op en stak nog een paar kaarsen aan, intussen was het buiten vrijwel donker en alleen het gelige licht van de straatlantaarns scheen door de ramen. Toen ik na de kaarsen, ook een paar schemerlampen wilde ontsteken, hoorde ik haar stem van achter mijn rug, “oh dat hoeft van mij niet hoor, ik houd wel van het donker.” Hierdoor werd ik alweer prettig verrast, eindelijk eens iemand die niet op zeurderige toen vroeg: “Zit je nu alweer in het donker?” Ik liet de lampen voor wat ze waren, schonk nog eens koffie in en terwijl ik daar mee bezig was, sloeg ze haar lichtblauwe ogen op naar me en vroeg: “Vind je het erg als ik m’n schoenen even uitdoe? Mijn voeten doen nogal zeer, ik heb veel gestaan vandaag.” “Prima, ik heb geen bezwaar, zelf loop ik ook altijd graag zonder schoenen als ik thuis ben.” Even later vielen haar schoenen op het tapijt en onthulden een paar mooi gevormde voeten. Ze trok haar benen op, terwijl ze met een pijnlijk gezicht haar voeten masseerde. “Je gelooft niet hoe erg vrouwen het hebben met hakken soms joh.” “Moet ik ze even masseren? “ bood ik aan. Ik had het bedoeld als grapje en toen ze reageerde met een “Graag, maar dan moet je wel weer hier komen zitten.” en ze keek naast haar op de bank. Aan die oproep deed ik graag gehoor. Ik had wel eens eerder voeten gemasseerd en men zei dat ik het goed kon. Nu weet ik niet of dat gezegd werd om mij een plezier te doen, of omdat het echt zo was maar ik kon het altijd proberen.

Ik ging naast Julienne op de bank zitten en stak mijn hand uit. “Geef maar eens een voet” lachte ik. Ze deed meteen gehoor aan die oproep en ik begon haar voeten te masseren, even later had ik haar beide voeten in mijn schoot terwijl haar knieën licht gebogen waren, en ze met haar rug tegen de armleuning op de bank lag. Het leek erop dat de mensen die me iets verteld hadden over mijn massagevaardigheden niet logen want ze leek wat ik deed erg fijn te vinden. Waar geen van ons beiden rekening mee gehouden had echter was het feit dat ze een rok droeg. Julienne had niets in de gaten want haar ogen waren dicht en haar hoofd ietsje naar achter gebogen, hetgeen haar lange nek alleen maar accentueerde. Maar ik kon zó haar rok in kijken. Mijn blikveld was niet helemaal vrij naar boven omdat ze haar knieën gebogen had maar ik kon een groot stuk van haar lange benen zien en dat liet me niet koud. Terwijl ik haar voeten bleef masseren, blij dat ze haar ogen gesloten had, voelde ik mijn lul kloppen. Langzaam maar zeker werd mijn spijkerbroek te klein. Haar voeten lagen nog steeds in mijn schoot en drukten nu zachtjes tegen mijn harde vlees met alleen een dun laagje stof er tussen. Wat zou ik graag haar naakte vlees tegen het mijne voelen. Ik liet mijn blik weer langs haar benen omhoog gaan, en verder langs haar figuur, haar stevige dijen, haar heupen en haar slanke taille. Over haar borsten tastte mijn blik terwijl het kaarslicht grillige schaduwen op haar lichaam wierp en tenslotte over haar gezicht. Een gezicht dat terugkeek. Ze had in de gaten gehad dat ik haar lichaam overal had aangeraakt en dat ik dat dolgraag weer zou doen maar dan met meer dan mijn ogen. Even was ik bang dat ze kwaad zou worden en me uit zou schelden voor alles dat slecht was maar ze deed het tegenovergestelde. Ze opende haar mond en zei zachtjes: “Weet je, ik heb eigenlijk ook best wel last van mijn kuiten…zou je die misschien ook kunnen masseren?” Daar had ik niet zoveel problemen mee, er was toch nog niets gebeurd? Of was de intense blik die ze me gaf, er één van verstandhouding en betekende de twinkeling in haar ogen dat ze precies wist wat zich in mijn kruis afspeelde en was ze even geïnteresseerd als ik? Mijn handen verplaatsten zich naar haar kuiten, haar rok schoof iets omhoog en ik moest gaan verzitten om er beter bij te kunnen. Dat kwam me heel goed uit want zo zou ik haar voeten kunnen verplaatsten.

Maar nog voordat ik aanstalten had kunnen maken, drukte ze opeens haar voet stevig op mijn lul. Met een plagende lach op haar gezicht keek ze me recht aan en begon met haar voet over mijn kruis te wrijven. Nu was er geen houden meer aan en mijn lul was keihard binnen een aantal seconden terwijl haar voet plagend over mijn eikel streek. Ze liet mijn blik niet los en terwijl mijn armen haar benen verkenden, steeds hoger en hoger, totdat ik niet verder kwam omdat ik te ver weg zat verdween de lach niet van haar gezicht. Zachtjes streek ik mijn vingertoppen over het zachte warme vlees aan de binnenkant van haar dijen en ik zag dat ze er van genoot. We waren hier erg onbezonnen ingerold, ik kende haar nog maar net een uur maar nu was het al duidelijk dat hier niet meer gestopt kon worden. Geen van ons beiden zou rusten totdat mijn lul diep in haar lichaam verdwenen was. En het moest ook niet meer te lang duren want te druk begon voor mij aardig hoog te worden. Ze gooide haar haar naar achteren en ging rechtop zitten, nog steeds met de verleidelijke lach op haar volle lichtrode lippen. “Volgens mij wordt het tijd dat we een zeker lichaamsdeel van je bevrijden, voordat het al te erg in de knel komt.” Ze leunde over me heen en gaf me een volle kus op mijn lippen. Het duurde niet lang voordat haar tong over de mijne streek en ze verwikkeld raakten in een passievol spel. Haar handen hadden ook niet stil gelegen en maakten vakkundig mijn broek open, waarna ze direct in mijn boxershort schoten en mijn harde lul er uit haalden. Haar lippen verlieten de mijne en ze liet zichzelf van de bank glijden. Op haar knieën keek ze even naar me open. Beiden wisten we wat er nu ging gebeuren en even later was mijn lul tot aan de wortel in haar mond verdwenen. Opeens begon buiten een auto hard te toeteren en er werd geroepen…”Mevrouw Van Dam? Mevrouw van Dahaaam?!” Dat kon niet anders dan iemand zijn van het garagebedrijf die de auto van Julienne kwam maken. Maar Julienne kon niet antwoorden want die zat voor mij op de vloer met haar lippen om mijn lul gesloten me hard te pijpen. Vertwijfeld keek ik op en bracht uit: “Dat is de garage…je auto…” Ze sloeg haar ogen op en haar lippen vervormden zich weer in die verleidelijke lach die zoveel leek te zeggen als: “Het kan me niet schelen wat je zegt, ik wil met je neuken, nu!” en dat alles zonder dat mijn eikel haar keel verliet. Hier was ik niet tegen bestand en ik vergat de monteur buiten net zo plotseling als hij gekomen was. Het meisje bleef door zuigen en ondertussen trok ik mijn shirt uit en liet mijn handen over haar schouders gaan. Even twijfelde of ik moest doen wat ik zo graag wilde maar haar verleidelijke houding had me al snel overtuigd en ik plaatste mijn handen achter haar hoofd, zo mogelijk mijn lul nog dieper in haar duwend. Al pijpend maakte ze mijn lul kletsnat en ik had niet gedacht dat ik het nog lang kon houden totdat ze opeens stopte. Ze kroop omhoog en ging schrijlings op me zitten, zelf droeg ze nog steeds al haar kleren maar ik was vastbesloten dat dat niet lang meer zou duren en nog voordat ze goed en wel zat, had ik haar van haar trui en beha ontdaan. Haar borsten waren inderdaad niet groot maar ze stonden recht vooruit en op beiden pronkte een lichtroze tepel die hard naar mijn borstkas wezen.

Ik begon haar hals te likken en te kussen terwijl mijn handen over haar achterste zwierven. Door haar rok heen kon ik voelen dat ze stevige billen had en ik vervloekte de rok omdat ik zo graag tussen die billen had gevoeld naar haar poesje. Inmiddels was mijn tong bij haar tepels aangekomen die ik uitgebreid begon te likken en even later ook in mijn mond nam. Zachtjes beet ik in haar tepels wat Julienne zacht deed kreunen van genot. Mijn handen verdwenen in haar rok en pakten haar billen vast. Ik wist nu al dat ik het niet lang meer kon houden zo en Julienne leek hetzelfde te voelen. Ze pakte mijn hoofd vast en bracht haar lippen naar mijn oor. Zacht fluisterde ze met een hese stem “Als ik dan toch mijn autoreparatie mis dan mag je het wel echt de moeite waard maken, ik wil dat je me neukt.” Dat hoefde ze geen twee keer te zeggen en ze liet er ook geen gras over groeien. Zelf stond ze al op en trok me omhoog. Met een paar snelle handbewegingen lag haar rok op de vloer een een tel later ook haar string. Ook mijn spijkerbroek en boxershort waren snel uit en daar stonden we dan, allebei naakt, tegenover elkaar. Ze pakte mijn schouders beet en drukte me naar beneden op het tapijt voor het raam met de open gordijnen. Het was buiten inmiddels pikdonker maar als de buren door het raam naar binnen zouden kijken dan zouden ze waarschijnlijk onze silhouetten wel zien. Nu waren het er nog twee maar Julienne zakte door haar knieën en ging op me zitten. Ze pakte mijn lul vast en liet hem zachtjes langs haar natte schaamlippen glijden. Het was te donker om te zien maar het leek erop dat ze zich kaalgeschoren had. Heel even bleef ze me zo plagen maar ze was waarschijnlijk zelf net zo wanhopig als ik en terwijl ze mijn voorhuid helemaal terugtrok liet ze haar natte kutje over mijn lul glijden. Het was niet moeilijk want ze was kletsnat en omdat ze mij daarvoor ook al gepijpt had gleed ik onmiddellijk diep in haar. Ze leunde naar achteren, haar rug gehold zodat haar buik als een zacht glooiende heuvel boven me opdoemde, na de heuvels kwam het grillige land van haar ribben die lichtjes door haar huid heen staken en in de verte rezen de bergen van haar borsten bekroond met haar harde tepels. Kreunend begon ze me te neuken, ik kon niet veel doen zo lekker was het. Ze was nog strak en fris en haar heupbewegingen waren goddelijk. Ik greep me vast aan haar billen en trok haar zo hard als ik kan over me heen. Zo neukten we naar een hoogtepunt haar natte kutje was alles in mijn wereld. Het duurde niet lang maar het was wel heftig. Op een gegeven moment zette ze haar nagels in mijn borstkas en bracht met een gesmoorde stem uit: “Ik kom, oooh jah, neuk me alsjeblieft” Ook ik hield het niet en mijn vingers begroeven zich in haar stevige billen in een greep die pijn gedaan moet hebben maar die nu alleen maar het orgasme versterkte. Schreeuwend en kreunend kwam ze klaar. Mijn lichaam schokte terwijl stralen zaad zich diep in haar buik boorden. Nog nooit was ik zo intens klaargekomen en ik wist dat voor haar hetzelfde gold. Uitgeput zakte ze bovenop me in elkaar en we bleven zo een lange tijd liggen. Later die avond ontwaakten we uit onze sluimer. Het was nu veel te laat voor haar om nog ergens naartoe te kunnen en bovendien, haar auto was toch kapot. We verruilden de vloer voor mijn bed en daar bleven we tot de volgende ochtend. Wat er toen gebeurde vertel ik in een volgend verhaal.