Poseren loopt uit de hand

Ik zat dus op de bank van Jacques van de fotoclub in T., nog bij te komen van mijn eerste keer bloot poseren, toen er gebeld werd. Jacques keek naar de klok en zei “Oh jee, dat was ik helemaal vergeten. Jean”. Hij zag aan me dat me dat uiteraard niets zei en voegde er aan toe. “Heeft een videobedrijfje dat een reportage over ons heeft gemaakt voor de lokale omroep. Interessante gozer. Is Guadelupeaner.” Ik vroeg me af wat dat zou kunnen zijn, Guadelupeaner, maar toen hij binnenkwam was dat duidelijk. Het was een grote neger, blijkbaar uit Guadeloupe in de Caribische zee, midden dertig ofzo en een en al glimlach, vrolijkheid en mooie witte tanden. Hoe hij in de stad T. terecht was gekomen vertelde Jacques in vogelvlucht: Guadeloupe, oma in Parijs, studie daar, stage in Rotterdam, vriendin, vriendin weg, baantje in de stad B. en uiteindelijk een eigen bedrijfje in de stad T., al een jaar of tien. Hoe dan ook, hij sprak redelijk goed Nederlands met een zonnig Frans-Brabants accent. Jacques moest nog even naar boven om wat materiaal voor Jean op te halen en die was wel geïnteresseerd in mijn aanwezigheid daar, vroeg of ik familie was. Ik lachte, “Neen, ik ben talent”. Hij bleek deze geheimtaal te kennen. “Oh, een echt model. Ben ik nog niet vaak tegengekomen bij de club. Maar ja ik doe alleen het technische werk natuurlijk voor hen.” en zo kletste hij door. Vlak voor Jacques echter weer naar beneden kwam gaf hij mij zijn kaartje en zei: “Ik zou ook wel graag een talent inhuren. Ik heb wel creatieve ideeën. Zou je beschikbaar zijn?”. Ik nam het kaartje aan en draaide er wat omheen en kort daarop kwam Jacques weer beneden en op gegeven moment stapte ik op. Een week later ging ik terug om wat foto’s te bekijken en ik kreeg er een paar mee – en ik koos voornamelijk de startserie en een paar van begin van het topless deel, niet al te heftig. “Je hebt grote indruk gemaakt op Jean”, zei Jacques nog vrolijk., “hij wou dat hij fotograaf was”. En dat was een ter zake doende opmerking, want al een paar dagen dacht ik af en toe na over de vraag van Jean. Na die sessie bij Jacques had ik het gevoel wel voldoende als talent voor de amateur fotoclubs gedaan te hebben, maar tegelijk voelde ik dat het wel heel spannend zou zijn om ook met Jean iets te proberen. Nou ja, om het maar simpel te zeggen waar het op stond: het leek me gewoon heel opwindend om voor een neger te poseren, helemaal uit de kleren en me zo te laten bekijken en fotograferen. Dat idee liet me niet echt meer los en het kaartje van hem brandde als het ware in mijn handtas.
Op andere dagen vroeg ik me af of ik niet helemaal gek was, zo met mijn baan en familie en vriend en dan dat idiote idee om me zo in mijn blootje door onbekenden te laten fotograferen, en dan wees ik dat weer af. Bijna had ik het kaartje weggegooid. Toen kwam mijn vriend met de mededeling dat hij voor werk een week of twee naar Amerika moest, met een collega met wie hij veel samenwerkte en dat was een zij en ik mocht haar niet. Wat onenigheid, bijgelegd en hij zou toch gaan. Wat ik snapte. Maar toen hij net weg was werd ik toch weer boos en wou doen wat ik zelf wou doen en belde Jean. Die was eerst verbaasd, want het was toch intussen al een week of zes geleden dat ik hem gezien had en het duurde een ogenblik voor hij door had wie ik ook al weer was. Maar toen was hij zeer enthousiast en nodigde me uit in een café in T. om eens bij te praten. Daar afgesproken een paar dagen later en het was heel leuk en vrolijk en gaf een goed gevoel. “Maar zou je ook een keer met me willen samenwerken?” vroeg hij stralend, nadat hij verteld had meer met video op te hebben dan met foto’s. “Foto’s zijn chemisch en video is elektronisch”, zo vatte hij zijn voorkeur samen. “Wat voor soort video bedoel je dan?”, vroeg ik niet helemaal zeker. “”Oh, gewoon een portretering in video, net als bij foto’s. Geen dialogen ofzo, of toneelspel. Natuurlijk wel met een soort glamour uitstraling”. Ik knikte alsof ik het allemaal goed begreep. “Maar wil je het wel eens proberen met mijn ideeën?” herhaalde Jean zijn vraag. Ik zag me zelf al voor de videocamera van die grote neger en gaf toe.

Een week later belde ik aan bij zijn huisadres, laat op een zaterdagmiddag, met in mijn rechterhand een tas met dezelfde kleren als bij Jacques, een maand of twee daarvoor, badpak, bikini en set van string en beha. Jean had me uitgenodigd voor een Caribisch hapje en drankje voorafgaande aan de “shoot” – die term bleek dus onvermijdelijk verbonden met foto’s en video. Na herhaald bellen deed hij de deur open en onthaalde me als de koningin.
Zijn huis was van bescheidener afmetingen en opzet dan dat van Jean en bestond eigenlijk uit niet meer dan een grote ruimte (woonkamer, eetkamer, werkruimte, studio, computerruimte, studio) met separaat wat onduidelijke badkamer, keuken en slaapkamer. Het was er chaotisch gezellig en verder interesseerde me dat allemaal niet zo heel veel, want sinds de avond ervoor ging maar een ding door mijn hoofd en dat was “Als het loopt hoe ik denk dat het loopt, ga ik tamelijk bloot poseren voor een grote neger” en dat wond me wel erg op. Toen ik binnenkwam voelde ik mijn hart al een tikje sneller bonzen en mijn maag draaide van spanning. Op de keukentafel stonden Caribische hapjes, wat fruitsalade, gestoofde groenten en iets van een tapenade, en wijn, rumdrankje en zoete likeur. Hij stelde alles voor en stelde een “typische bordje” voor me samen en het smaakte goed, tezamen met een glaasje wijn. Ik voelde me bijna loom en voldaan en eigenlijk heel tevreden met mezelf. Toen was het echter tijd om aan het werk te gaan, en Jean riep me naar de andere kant van de ruimte, waar een bank stond en twee kleine sterke lampen en waar ook een videocameraatje op een statief stond. “Ik wil eigenlijk een portret van je maken als model en aantal opnamen editen tot zo een portret. Ik heb dat wel zo gedaan voor wethouders hier in de stad en voor wat bedrijven, maar nog nooit voor een model, dus we zullen er samen uit moeten komen”. Ik was helemaal akkoord. “Ga maar zitten op de bank, dan beginnen we met een interview.” Ik deed dat en hij begon me te kort te interviewen, over mezelf en over het leven als fotomodel, waar kop noch staart aan zat omdat ik geen leven als fotomodel had, maar het was maar een warmlopen zoals hij zei. Op de bank stalde ik op zijn verzoek mijn meegenomen kleding attributen uit, badpak, bikini en het setje van string en beha en hij viste de string eruit en legde die apart. “Past bij de rest”, zei hij en dat geloofde ik graag, maar had geen idee waar hij het over had. Ik moest weer op de bank gaan zitten, recht voor de camera op zijn standaard en Jean zei. “We zijn warmgelopen en gaan nu beginnen”. Hij verklaarde me wat hij van me verwachtte. Op zijn teken zou hij de camera starten, mij wat vragen stellen over mezelf zoals naam leeftijd, beroep, hobby’s en nog zo wat en terwijl ik die vragen beantwoordde moest ik langzaam de knoopjes van mijn bloes losknopen en op gegeven moment mijn bloes uitdoen.

Ik had het intussen zo warm gekregen dat me dat een goed plan leek en een paar minuten nadat Jean de camera had gestart knoopte ik de eerste knoopje los en even later zat ik inderdaad zonder bloes voor de camera en beantwoordde zo zijn niet hemelschokkende vragen. Dat klinkt eenvoudig, maar als je daar zo zit blijk je je te verspreken en wordt zenuwachtig en kijkt rond enzo, maar Jean bleef heel tevreden. “Zo dat is een uitstekend begin. Dat monteer ik voorin je portretering”. Misschien deed ik het wel beter dan ik dacht. “Zo”, zei hij, “dan nu het tweede stuk voor het portret. Ik stel voor om twee variaties op te nemen, en dan kan ik achteraf bepalen welke het beste past in het concept. En om zeker te zijn wil ik iedere variatie een paar keer opnemen. Lijkt je dat een goed idee?” Ik knikte. Leek me veel werk, maar hoorde erbij. “Maar wat moet ik doen?”, vroeg ik. “Nou ja, als portret van een glamourmodel gaat het er meer om wat je laat zien dan wat je moet doen”, zei hij en haalde uit een kast een groen sportbroekje en een geel voetbalshirt dat van het nationale team van Brazilië bleek te zijn (“ik hou van het creatieve Braziliaanse voetbal en glamour model zijn gaat ook over creativiteit en is topsport” – zei hij en het leek wel een reclame slogan van de vakvereniging), legde mijn meegebrachte beha en string er bovenop, en hij legde uit wat hij wou. Ik zou bij iedere opname moeten beginnen met de korte introductie tekst “Hallo, ik ben Ulrike en ik ben beginnend glamour model”, Bij de eerste variatie moest ik mijn voetbalshirt tot boven mijn beha optillen, met beide knieën op de bank gaan zitten en het voetbalbroekje naar beneden schuiven en string laten zien. Bij de tweede variatie hetzelfde, maar had ik geen beha aan en zou ik shirt helemaal uittrekken ook geen string dragen onder het voetbalbroekje. Ik zuchtte eens en kreeg het warm bij wat me te wachten stond. “Nou ja, een beetje topless kan wel, maar die string hou ik aan.”. Het klonk timider dan ik wou, maar Jean ging direct akkoord en ik vertrok naar de badkamer om me om te kleden. Vijf minuten later was ik terug, verkleed als Braziliaans voetballer. “Voor de wedstrijd begint, nog een versnapering” en Jean gaf me nog een crackertje met zijn tapenade en een glaasje jus.

Na wat herschikking van licht enzo kon ik wat later beginnen aan mijn optreden. Op zijn gebaar begon ik mijn monoloogje, tilde mijn shirt tot mijn schouders, bleef zo even staan, draaide me om, knielde op de bank en terwijl ik naar achteren keek, schoof ik met twee duimen achter het voetbal broekje naar beneden en liet zo mijn kontje zien en ik zag dat Jean me zeer geïnteresseerd bekeek. “”Cut” riep Jean op gegeven moment en stopte de camera. “Was niet slecht, maar kan beter” en we deden het nog twee keer over. Toen was het in zijn ogen goed genoeg. “Zo, nu dan de variatie zonder beha” en hij keek me lachend aan en ik kon me wel voorstellen waarom en voelde een combinatie van opwinding om dat te doen en een beetje afkeer omdat het wel wat goedkoop overkwam zo. Bij de fotografie van Jacques had het nog wel iets van pretentie van “poseren” en “artistiek”, maar dit was toch meer je gewoon in je blootje laten bekijken. Maar goed, toen ik Jean aankeek moest in natuurlijk toegeven dat ik het gewoon opwindend, of om het maar met voor mij ongewone duidelijkheid te zeggen, geil vond om me zo aan een neger te laten zien. Aardige neger trouwens, die dat goed kon waarderen. Ik liep naar een hoek van de kamer en met mijn rug naar hem toe deed ik shirt en beha uit en trok shirt weer aan, liep terug en ging op zijn aanwijzing weer voor de bank staan, wachtte op zijn teken en sprak mijn monoloogje. Toen ik dat gezegd had, aarzelde ik even, maar pakte toen de onderrand van het shirt, tilde het over mijn borsten en bleef zo staan, keek naar Jean, die allen oog had voor mijn borsten, liet het shirt weer zakken en omgekeerd op de bank duwde ik het voetbalbroekje weer half uit. “Cut” riep Jean weer en zei “ Dat zag er goed uit, maar als je je shirtje optilt naar de camera kijken en niet naar mij” en hij liet me het drie keer overdoen. Ik kreeg het er warm van en vond het gewoon geil om zo steeds dat shirtje op te tillen en mijn forse peren te laten zien voor zo een camera met Jean die er naast stond en me bekeek of hij zo wel uren door wou gaan. Maar goed, na vier keer die variatie, zei hij, “OK de laatste. Proberen in een keer goed en trek dat voetbalbroekje maar uit voordat je op de bad gaat zitten”. Ik stond klaar en op zijn teken sprak ik mijn monoloog, trok shirt uit wat niet direct helemaal lukte dus ik stond te stuntelen voor die camera met het shirt half over mijn hoofd, trok broekje uit en knielde op de bank, om over mijn schouder de camera in te kijken, maar werd afgeleid door Jean die me lachend uitgebreid bekeek en die vergat “Cut” te roepen, zodat ik bleef zitten zo in mijn (bijna) blote kont voor die camera. Ik werd wat onzeker na een minuut ofzo en stond op. Toen pas reageerde Jean en zei, “Dit is niet te verbeteren, dus hoeft niet over”. Hij raapte mijn shirt op en gooide het in een hoek.

“Zo meissie, ga zo nog even zitten weer” en vroeg mezelf af of ik het opwindend vond of dat ik me moest opwinden over het feit dat hij me “meissie” noemde – ik nam maar aan dat het paste in de Caribische cultuur. Hij liep achter me om en ik zag dat hij naar mijn kontje keek en met veel plezier zei hij, “Je hebt wel een lekker kleine string voor me aangetrokken”. Ik wou iets terugzeggen, maar wist niet direct wat, dus lachte een beetje halfhartig mee. Hij lachte ook en opeens gleed hij zijn hand tussen mijn benen en streelde mijn kruis. Ik duwde zijn hand weg, maar niet snel of gedecideerd genoeg, want voor ik besefte wat er allemaal gebeurde, trok hij in een beweging met zijn linkerhand mijn string naar beneden en gleed met zijn rechter middelvinger tussen mijn schaamlippen en een ogenblik later was hij me met die middelvinger stevig en diep aan het vingeren. Ik duwde zijn hand weg, maar zonder overtuiging, en hoorde mezelf kreunen en hem zeggen, “Zo meissie, laat me je maar een beetje verwennen, heb je wel verdiend” en vingerde enthousiast voort en ik was zo opgewonden dat ik hem zijn gang liet gaan. Op gegeven moment, kwam hij al vingerend zo half naast me staan en voelde met zijn linkerhand mijn borsten. “Zo meissie, je tieten voelen net zo lekker aan als ze er uitzien”, en hij greep stevig toe en ik hoorde mezelf kreunen door alles dat ‘ie deed. Opeens trok hij met zijn linkerhand de gulp van zijn jeans open en zei “Zo meissie, nou is het jouw beurt”, trok me omhoog en zette me zo een beetje op mijn knieën voor hem. Met trillende handen knoopte ik broeksriem en bovenste knoopje los en met twee handen schoof hij broek en onderbroek naar beneden en zag ik voor het eerst een negerlul in het echt. Wel een heel flinke jongen, maar ik wel eens een grotere in handen gehad, van een stagebegeleider die me uiteindelijk ook een leerzame stage in bed had gegeven. Ze zeggen wel dat als je een ongeluk krijgt, je in een ogenblik je hele leven voorbij ziet flitsen, welnu dat is mogelijk, maar ik weet nu zeker dat als je voor het eerst een grote neger erectie voor je ziet, je in een flits alle mannen aan je geestesoog voorbij ziet trekken die je gepijpt hebt. In mijn geval een stuk of acht, maar veel tijd had ik daar niet voor om bij stil te staan, want hij pakte mijn hoofd tussen die grote handen en manoeuvreerde zijn lul langzaam mijn mond in en bepaalde het tempo waarin ik hem moest pijpen. “Ooohh, lekker meissie, goed zo …”, kreunde hij nu, en om die ervaring ook te hebben opgedaan, voelde ik zo zijn ballen en streelde zijn kont. Dat wond hem blijkbaar erg op, want hij bewoog heftiger in mijn mond en hij gaf me niet echt de gelegenheid hem te zeggen dat ik liever niet heb dat mannen in mijn mond klaarkomen – heb ik wel gedaan, maar spaarzaam – want hij liet me stevig door pijpen en kwam met een paar stoten snel en heftig klaar. Wel, wat moet ik zeggen. Het was wel even slikken en ik liet het me maar overkomen en ik betrapte me erop dat ik dacht “Mijn eerste volledige neger pijpbeurt”. Toen ik uitgezogen was tilde hij me op en lachte me toe. “Wat een lekker geil meissie ben je toch. Dat mag je dadelijk nog een keer doen en daarna gaan we gewoon lekker neuken”. Hij legde een arm over mijn schouder en hij leidde me naar de tafel. “Nog even een hapje, meissie en dan mag je weer poseren”, en terwijl hij me een crackertje met tapenade voerde, voelde hij op zijn dooie gemak mijn borsten en kruis. Op een gegeven moment, twijfelde ik aan mezelf, dat ik dat allemaal maar toeliet, maar ik voelde me zo geil dat ik het liet gebeuren.

Hij pakte zijn camera weer en ik moest wat rond paraderen als model en even later ook zittend poseren op een oude fauteuil. Ik wou het eerst niet, maar hij praatte op me in en haalde me over en zo zat ik een paar minuten later op die fauteuil, wijdbeens met een been over de twee armleuningen en liet mijn poesje van een halve meter afstand filmen, en het ontbrak er nog maar aan dat hij me vroeg mezelf te gaan vingeren.. Ik was gewoon mezelf niet meer. Het wond Jean blijkbaar ook op, want hij liep snel rond met een hele stijve lul. Hij duidde me van plaats te wisselen, hij ging wijdbeens op de fauteuil, ik op mijn knieën ervoor en voor de tweede keer in een half uur moest ik hem pijpen, met een hand op mijn hoofd bepaalde hij het tempo en met zijn andere speelde hij met mijn borsten en kneep in mijn tepels. Hij kreunde “Ooohh, meissie wat ben je een lekker ding. Wat een lekkere tieten”, enzovoorts, en het wond hem allemaal op, maar hij probeerde zich te beheersen, zodat ik toch minuten lang aan pijpen was en ik me afvroeg wat ik nog meer moest doen om hem klaar te laten komen, toen hij toch onverwachts kwam en ik een tweede keer mijn principes moest laten voor wat ze waren en het allemaal maar gewoon doorslikte. Uitgeput en hijgend hing hij half in de fauteuil, toen ik omhoogkwam. “Meissie, wat ben jij een lekker geil ding. Jezus…” en hij pakte weer zijn camera op en dirigeerde me een beetje in het rond. Ik had echt het gevoel dat ik helemaal doordraaide en deed alles dat ‘ie vroeg.

Ik was net bij hem op schoot gaan zitten om hem met mijn kontje hem op te geilen toen de telefoon ging. Hij keek op de klok, vloekte een beetje en nam op. Al gauw werd het gesprek geagiteerd, er waren ergens grote problemen met apparatuur die hij geïnstalleerd had, zo leek het, en het was al snel geschreeuw over en weer. Hij verdween de keuken in, trok de deur hard achter zich dicht. Ik zat er zo nog een beetje verdoofd bij van wat me allemaal overkwam. Ik keek zo de kamer eens rond en zag op de onderste plank van een boekenkast wat fotoboeken staan. Nieuwsgierig als ik ben, trok ik er een paar uit en bladerde die snel door. Allemaal vakantiefoto’s van verre landen, maar het laatste fotoboek stond vol met foto’s en videoprints van naakte vrouwen. Ik was blijkbaar niet het eerste model dat hij gestrikt had en dat had ik ook niet verwacht. Ik herkende een paar keer het Braziliaanse voetbalshirt en verder was het een gevarieerde verzameling meiden en vrouwen die naakt op de foto stonden. Op een paar werd het model door Jean gewoon geneukt, recht voor de camera, en bijna allemaal in zijn woonkamer. Er was een serie met een vrouw van een jaar of 30, zo te zien in haar eigen huis. hij deed dus ook huisvrouwen. Ik bekeek die foto’s terloops totdat mijn oog viel op een tafel daar in huis. Daar stonden ook zijn hapjes! En opeens drong het tot me door dat op heel veel andere foto’s die ook voorkwamen! Als bij een donderslag realiseerde ik me dat dat geen toeval kon zijn. Jean roerde geheimzinnige Caribische lustverhogende kruiden door zijn tapenades en had me op die manier zo geil gemaakt! Ik werd ineens bijna door paniek bevangen, haalde mijn spullen bij elkaar, kleedde me snel aan, hoorde Jean in de keuken nog steeds luid tekeer gaan tegen de telefoon en wou weglopen toen ik me opeens de camera herinnerde. Snel haalde ik de cassette eruit, stopte die in mijn tas, verdween door de voordeur en stopte pas met rennen toen ik ver van zijn huis was. Een uur later was ik thuis en ging heel lang in bad liggen. De dagen daarop was ik nog wel verward door wat me was overkomen, maar moest er op gegeven moment wel een beetje om lachen. En het was natuurlijk al met al wel een geile ervaring. Het bandje heb ik goed verstopt, maar nog niet weggegooid.